تقویت بنیه تولیدی و صادراتی بخش معدن و صنایع معدنی كشور كه از یكسو پاسخگوی نیاز داخلی كشور و از سوی دیگر در عرصه رقابت شدید بین‌المللی بر قابلیتها و امكانات نفوذ خود در بازارهای جهانی به‌ویژه در بازارهای منطقه بیافزاید، مستلزم تدوین سیاستهای راهبردی توسعه صادرات فرآورده‌های معدنی در چارچوب بررسی شناخت از فضای ملی و تحولات گذشته و وضع موجود بخش معدن و صنایع معدنی كشور و بررسی دگرگونیهای فضای تجارت بین‌المللی، تحولات و گرایشها و چشم‌اندازهای اقتصاد بین‌المللی و اقتصاد منطقه در امر تجارت فرآورده‌های معدنی می‌باشد كه اهداف اصلی این پژوهش بوده است. روش بكار رفته با استفاده از متدولوژی معمول در مطالعات تجربی نظیر استفاده از شاخص مزیت نسبی، پتانسیل تجاری می‌باشد كه متكی بر ارزش صادرات و واردات پس‌نگر یا تحقق یافته ایران و جهان و به ویژه كشورهای عضو سازمان كنفرانس اسلامی در طی سالهای ۱۹۹۵- ۲۰۰۶ و بر مبنای ردیف های تعرفه‌ای سیستم نظام هماهنگ (HS) و آیسیك (I.S.I.C) بوده است. نتایج بدست آمده حاكی است ایران در صادرات فرآورده‌های معدنی كه سهم بالایی از تقاضای جهانی را مشمول می‌گردد از تنوع مزیت صادراتی برخوردار نمی‌باشد. از آنجائیكه محور اصلی توسعه آینده بخش معدن و صنایع معدنی کشور در راستای دست‌یابی به اهداف سند چشم‌انداز متکی به رشد صادرات كیفی مستمر، پایدار و رقابت‌پذیر می‌باشد، ارائه یك تركیب مؤثر و متوازن از سیاستهای ارتقاء مزیت نسبی ضروری است. با توجه به بررسی‌های صورت گرفته، چهار دسته از سیاستها (سیاستهای بهبود، ایجاد قابلیت، تسهیل و پیش برنده) برای ارتقاء مزیت نسبی صادراتی ایران به ویژه برای دو دسته از كالاها پیشنهاد شده است. دسته اول شامل تولید و صادرات ۳۰ قلم كالا می‌باشد كه كشورمان در صادرات اقلام مذكور از مزیت صادراتی آشكارشده برخوردار می‌باشد و همچنین میزان تقاضای جهانی و روند آن در طی یك دهه اخیر قابل توجه بوده است. دسته دوم شامل ۱۶۰ قلم كالا می‌باشد علیرغم برخورداری از سطح بالای تقاضای جهانی و همچنین روند روبه رشد تقاضای جهانی آن در طول یك دهه اخیر، بررسی‌ها نشان داده است كه ایران در صادرات آنها از مزیت صادراتی برخوردار نبوده است.
برای دریافت فایل کامل، اینجا را کلیک کنید.
